Dat besef is, hoe gek het ook klinkt, na het sterven van mijn jongste zusje, langzaam maar zeker in al m'n vezels doorgedrongen. Pas als het er niet meer is, weet je beter. Het leven is zo ontzettend de moeite waard. Ondanks al het verdriet en gemis.
Bij mij is een zekere urgentie ontstaan. Geen haast of gedoe, niks van dat. Maar gewoon een intense realisatie dat het leven, dat ieders leven, ertoe doet. Dat het van belang is. Voor onszelf en voor elkaar. En we hebben de kans om er iets prachtigs van te maken. Zeker.
Maar dat vraagt ook wat. Het vraagt om met een realistische blik te kijken. En te voelen. Wat zit er in de weg? Wat houdt me tegen? Welke belemmeringen, gedachten of overtuigingen zitten me dwars?
En natuurlijk, dat aangaan is lang niet altijd eenvoudig. Het vraagt moed om de diepte in te duiken. Maar daarbinnen lonkt de vrijheid. Want elke blokkade die oplost geeft zóveel energie en licht. Het enthousiasme voor het leven dat dan vrijkomt is onbetaalbaar.
Ingrid Brulez
Mijn reacties